Waar liefde mij met een ander mens verbindt,
zullen we elkaar weer terugzien.
Zowel in het leven na de dood, als in een volgend leven.
Want liefde is de kracht die ons steeds weer bij elkaar brengt.
Het is een mooie herfstdag in 2017 als ik op weg ben. Al rijdend langs de bomen met zijn gekleurde bladeren die soms van kleur veranderen als de zon gaat schijnen. Mijn gedachten gaan even terug naar het telefoongesprek van een uurtje geleden. Mijn moeder is overleden…stil… Ze is 99 jaar geworden en ze was mijn alles. Ik stel haar gerust en vertelde haar dat ik eraan kom. Een warm welkom stond mij te wachten. Met een kopje thee vertelde ze haar verhaal. Moeder was ziek, af en toe in de war, het ging gewoon niet meer. Vader is er nog, ook op hoge leeftijd, maar heeft dementie. Zelf heeft ze net te horen gekregen dat na een aantal jaren haar ziekte weer is terug gekomen en zelf de nodige behandelingen moest ondergaan. Een warme, sterke vrouw zat tegen over mij en vertelde haar verhaal aan één stuk door. We hebben samen de uitvaartwensen besproken en alles geregeld. Een vervolgafspraak werd gemaakt om haar levensverhaal te vertellen zodat ik deze op de uitvaart kan voordragen. Met veel liefde vertelde ze over haar moeder. Een tijdje na de uitvaart ben ik weer bij haar geweest. Ze wilde de uitvaartwensen van haar vader en van haarzelf met mij bespreken voor het geval dat… Alles werd vastgelegd en er viel een rust over haar heen. Haar zorg voor vader en haar eigen ziekte slokten haar op, ze had geen tijd om te rouwen om haar moeder, haar lieve moeder die ze nu zo erg mist.
Het is voorjaar 2018, de herfst en de winter hebben plaats gemaakt voor de lente, groene bladeren komen aan de bomen, en mijn telefoon gaat. Een voor mij bekende stem klonk door de telefoon. Anastasia, mijn vader is overleden. Ik ga naar haar toe en alles wat we eerder besproken hebben, werd geregeld. Ook het levensverhaal werd verteld. Liefdevol heeft ze over haar vader verteld en de liefde tussen vader, moeder en haarzelf voelde je in haar woorden. Het is moeilijk om te rouwen vertelde ze. Ik ben nog bezig om te rouwen om mijn moeder en nu ook nog mijn vader. Het is moeilijk om dit te verwerken terwijl ik zelf ziek ben. Een warme, sterke vrouw die ik eerder ontmoet had, was nu een warme, verdrietige vrouw geworden. Ik ben na de uitvaart nog een paar keer bij haar geweest. Gewoon, om te praten over haar moeder, haar vader en over de dagelijkse dingen. Gewoon naar haar luisteren…
Het is najaar 2019 als midden in de nacht mijn telefoon gaat…een stem klinkt door de telefoon met de woorden ‘ze is overleden’. Deze woorden zag ik niet aankomen en was zo plotseling. Ik rij er naartoe en ik denk aan de liefde die zij voor haar moeder en vader voelde, de sterke, warme vrouw die tegen over mij zat, die tegen haar ziekte aan het vechten was en moest rouwen om haar moeder en vader. Alles werd geregeld zoals we destijds besproken hebben. Met liefde heb ik haar levensverhaal verteld op haar uitvaart.
Liefde verbindt ons altijd…
